:bess:
Dr Huàschdàsaft.
Dr Abodeger schdòht en seim Ladà
ond duat zu seim Lehrleng sagà.
I muas zom Frisör, s’isch wichdig,
wenn ebb’r kommt nò gibscht èm’s Richtig.
Dr Scheff gòht also zom Frisör
ond somit isch’d dr Ladà leer.
Jetzt kommt à Frau ond fràgt eahn nett,
ob’r was gegà dr Huaschdà hett.
S däd se halt saumäßich schlauchà
ond dàdrfier dät se hald was brauchà.
Der Jònge iberlegd net lang,
gòht omme en den làngà Gang,
holt aus em Kaschdà, weil er’s jò wissà muaß,
à großà Flaschà Rizinus.
Dui Frau hòt zahlt ond sich bedankt
ond isch’d zom Ladà ausegwankt.
Kurz druff, kommt dr Scheff zur Dierà rei
ond fràgt dà Schdift, was gwäsà sei?
À Kundin sei em Ladà gwäa,
derà häb’r gegà dr Huaschda à Rizinus gäà.
Jetzt ischd dr Scheff faschd exblodierd
ond hòt deam Jongà oine g’schmiert.
Er däd eam’s ganze Gschäft vr`sauà,
deshalb häb’r nòch eahm g’haua.
Ganz vr’daddrt secht der nò,
ab’r g’holfà hòts, des seahnse jò,
henter deam Baum, en deam diafà Loch,
hokd se ond traut sich nemme’z huaschdà-
des sieht mr doch.
